نام كشور: ازبكستان نوع حكومت: جمهوري پارلماني
پايتخت: تاشكند شهرهاي مهم: سمرقند- بخارا- انديجان زبان و خط رسمي: ازبکي/ روسي - الفباي لاتين تعداد جمعيت: 28 ميليون نفر واحد پول: سوم (UZS) مساحت: ۴۴۷،۴۰۰کیلومتر مربع دين رسمي و توزيع ديني، مذهبي و قومي آن: ۸۸ درصد از مردم ازبکستان مسلمان هستند که اغلب آنها شيعه مذهب و بقيه حنفي مذهب مي باشند تركيب كلي مذهبي: شیعه ، حنفی ، کاتولیک ، ارتودکس ، پروتستان ، ادونيست ، بابتيستها تركيب قومي: ترکیب جمعیتی ازبکستان شامل ۸۰٪ ازبک، ۵/۵٪ روس، ۵ تا ۵/۵٪ تاجیک. طبق آمارهای دولت ازبکستان، ۳٪ قزاق، 5/2٪ قره قالپاق، 5/1٪ تاتار و 5/2٪ نیز از سایر اقوام تشکیل میدهند.برخلاف آمار رسمی فارسی زبانان ازبکستان ۳۰ تا ۴۰ درصد برآورد شدهاند. در اين كشور بیشتر از 70 قوم و ملیت ساكن هستند . زنان بیش از نیمی از جمعیت این کشور را تشکیل مي دهند . 80 درصد زنان و دختران شاغل می باشند. از ویژگی های سیستم آموزش و پرورش در شوروی سابق فراگیر بودن و یک سطح بودن آن بود که ازبکستان نیز یکی از وارثان آن سیستم می باشد. تاریخ رسمی ازبکستان تاریخ میلادی است. تعطیلات رسمی ازبکستان عبارتند از: عید نوروز، عید فطر، عید قربان، اول سال میلادی، روز زن، روز پیروزی در جنگ جهانی دوم، روز استقلال و روز قانون اساسی. موقعيت جغرافيايي
جمهوری ازبکستان کشوری در آسیای میانه است که در سال ۱۹۹۱ پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی استقلال خود را به دست آورد. این کشور از غرب و شمال با قزاقستان ، از شرق با قرقیزستان و تاجیکستان و از جنوب با ترکمنستان و افغانستان همسایه است.
این منطقه از دو هزار سال پیش از میلاد مسیح مسکونی بود. نشانههای زندگی مردم در این دوره زمانی در شهرهای سمرقند، خوارزم، تاشکند و بخارا یافت شده است. در سده دهم میلادی، منطقه کنونی ازبکستان جزیی از قلمرو سامانیان بود. منطقه کنونی ازبکستان بعدها به ترتیب جزئی از حکومتهای غزنوی، سلجوقی، خوارزمشاهی، مغول، تیموری و ازبک شد. در قرن نوزدهم امپراتوری روسیه سرزمینهای خود را گسترش داد و آسیای میانه را تصرف کرد. به این ترتیب ازبکستان بخشی از شوروی شد. ازبکستان، که در کنار جاده تاریخی ابریشم میان اروپا و آسیا قرار دارد، شامل شهرهای باستانی سمرقند و بخاراست، که به خاطر معماری های باشکوه شان شهرت دارند و زمانی از جمله مراکز غنی بازرگانی و فرهنگی جهان بودند. وضعيت اقتصادي ازبکستان ازبکستان پرجمعیتترین کشور منطقه آسیای میانه است و بزرگترین تولیدکننده پنبه در جهان به شمار میآید. گاز، نفت و طلا از غنیترین منابعی است که در طبیعت این کشور نهفته است. تولید ناخالص داخلی این کشور 15/64میلیارد دلار است. ۱۴ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل میدهند. بر اساس آمار وزارت کار این کشور نرخ بیکاری در ازبکستان هشت دهم درصد است و به علاوه ۲۰ درصد نیز جویای کار هستند.۳۳ درصد از مردم این کشور زیر خط فقر زندگی میکنند. محصولات صادراتی این کشور شامل پنبه، طلا، انرژی، کودهای معدنی، فلزات آهنی و غیرآهنی، منسوجات، محصولات غذایی، ماشینآلات و اتوموبیل است که به کشورهای روسیه (8/23 درصد)، لهستان (7/11 درصد)، چین (4/10 درصد)، ترکیه (7/7 درصد)، قزاقستان (9/5 درصد)، اوکراین (7/4 درصد) و بنگلادش (3/4 درصد) صادر میشود. محصولات وارداتی این کشور شامل ماشینآلات و تجهیزات، مواد غذایی، مواد شیمیایی و فلزات آهنی و غیرآهنی است که از کشورهای روسیه (8/27 درصد)، کره جنوبی (2/15درصد)، چین (4/10 درصد)، قزاقستان (3/7درصد)، آلمان (1/7 درصد)، اوکراین (8/4درصد) و ترکیه (5/4 درصد) وارد میشود. تاريخچه در سرزميني كه امروزه آن را ازبكستان مينامند، در روزگاران گذشتة واحدهاي كشاورزي چندي مانند خوارزم، ماوراءالنهر و درهي قرغانه پديد آمد و پايهگذار تجمع اقوام هند و اروپايي را فراهم آورد. در سدهي ششم پيش از ميلاد به بخشي از ساتراپ بزرگ باختري وابسته به امپراطوري هخامنشي مبدل شد و بعد از فروپاشي هخامنشيان، اسكندر مقدوني و سلوكيان برآنجا دست يافتند. در سدهي اول ميلادي به تصرف امپراطوري كوشان درآمد و سپس هونهاي سفيد يا هفتاليان درسال 425 ميلادي آنجا را تصرف كردند. تركان در سدهي ششم تا هشتم ميلادي هفتاليان را برانداختند و تمام نواحي عمدهي آسياي مركزي را تحت لواي امپراطوري خاقانهاي ترك درآوردند. در اواسط سدهي هشتم ميلادي، اعراب مسلمان بر اين سرزمين دست يافتند و دين اسلام را به سرعت در آنجا رواج دادند. در اواخر سدهي نهم، سامانيان قدرت را به دست گرفتند و فرهنگ و زبان فارسي را در آنجا اشاعه دادند و به اوج شكوفايي خود رساندند و بخارا به مركز علم و تمدن آن روزگار مبدل گرديد. ماه مبارك رمضان در ازبكستان در ازبکستان آئینهای ماه رمضان بسیار نیکو برگزار میشود. مردم ازبکستان پس از استقلال یافتن کشورشان، مراسم و آئین مذهبی و دینی خود را با آزادی انجام میدهند. فضای ازبکستان در آستانه فرا رسیدن ماه مبارک رمضان بسیار معنوی میشود و یکی از سنتهای نیکوی مردم ازبکستان دیدار با خویشاوندان، صله رحم و ملاقات با بزرگان است. مردم این کشور برای مردم کم درآمد و یتیمان کمک مالی فراهم می کنند و به عیادت بیماران میروند. دیدن پدرو مادر و خانواده نیز از رسوم مردم ازبکستان است. مسلمانان این کشور ماه مبارک رمضان را بسیار گرامی و عزیز میدارند، آئین برگزاری مراسم افطاری، محافل قرآنی، مناجات و دعا به خصوص در شبهای قدر و پختن غذاهای مخصوصی هنگام افطار و سحر از عادات پسندیده مردم این کشور است. ضیافت افطاری در این ماه برای مسلمانان چنان مهم است که هر کس به اندازه توان خود غذایی فراهم میکند و با دیگران تقسیم میکند، افرادی که توان مالی بیشتری دارند با قربانی کردن دام، به مردم کم بضاعت افطاری می دهند، آنها معتقدند برپایی مراسم ماه رمضان و پهن کردن سفره افطاری برای دیگران، موجب اجر بیشتر و بهره از نعمات الهی میشود. برای مراسم افطار فردي روحانی دعوت میشود تا سخنرانی کند. در مراسم افطاری بانوان، بانوی خطیبی که به مجلس برای سخنرانی دعوت میشود "بی بی آتون" لقب دارد. شیرینی مخصوصی مردم مسلمان ازبکستان، "نشالده" نام دارد. این شیرینی از سفیده تخم مرغ، شکر و ریشه گیاه "یتیمک" تهیه میشود. آنها نشالره را با "تالقان" (یک نوع غذایی که نان سفت را آرد میکنند و با شکر و مغز گردو مخلوط میکنند) استفاده میکنند و مثل اغلب کشورهای مسلمان، خرما از اجزای سفره افطار است، "نشالره" شیرینی مخصوصی ماه رمضان است که با اتمام این ماه، تهیه آن نیز پایان مییابد.
|